Japonya'da tarih eskisi kadar büyük ölçekli olmasa da tekerrür etmek üzere. 11.03.11 tarihinde olan 9.0 büyüklüğündeki depremin ardından vuran tsunaminin yarattığı hasarla birlikte zarar gören Fukushima Nükleer Santrali sistemler çalışmadığından soğutulamıyordu. Soğutulamadığından dolayı düşürülemeyen yüksek basınç, sonunda reaktörün alev almasına neden oldu. Aşırı yüksek dozlarda radyasyonun havaya saçıldığı şu sıralarda, 600 santral çalışanından 50 tanesi gönüllü olarak tesisi terk etmeyi reddetti.
Düşünün ki ülkenizin doğu kesimi tsunamiyle yerle bir olmuş, binlerce kişi ölmüş; üstelik çoğunun bir mezarı bile olmayacak. Ve düşünün ki siz ülkenizin hali böyleyken, 49 tane yurttaşınızla birlikte sorumlu olduğunuz santralin patlamaması için ecel terleri döküyorsunuz. Öleceğinizi bile bile.
Bu cesur insanlar eğer reaktör patlarsa oracıkta, patlamazsa da birkaç yıl içinde kanserden ölecekler. Yıllar boyunca aldığınız eğitim, geçtiğiniz sınavlar ve edindiğiniz tecrübelerin sonu, bir nükleer reaktörde ölmekle bitiyor. Halbuki belki yeni evlenmiştiniz, belki yeni çocuğunuz olmuştu. Ve işin asıl trajik yanı, oradan sağ çıkamayacağınızın farkındasınız.
Nazım Hikmet'ten Yaşamaya Dair şiiri, bu cesur insanlara armağan olsun.
HCA
0 yorum:
Yorum Gönder